Bezpośrednio po zdjęciu aparatu, zęby i dziąsła mogą być narażone na nowe bakterie i inne szkodliwe mikroorganizmy. W pewnych przypadkach może dojść do powstania próchnicy lub zapalenia dziąseł, jeśli pacjent nie zachowuje prawidłowej higieny jamy ustnej. Ponadto, zdjęcie aparatu ortodontycznego może tymczasowo zwiększyć
Coraz więcej osób jest świadomych, że równy zgryz to nie tylko kwestia estetyczna, ale przede wszystkim zdrowotna. Dlatego aparaty ortodontyczne są coraz częściej noszone, również przez dzieci. Jednak założenie aparatu to tylko pierwszy krok do pięknego uśmiechu. Szczególnie ważna staje się w tym momencie właściwa higiena jamy ustnej. Ekspert radzi, jak dbać o zęby z aparatem ortodontycznym, aby móc cieszyć się pięknym i zdrowym uśmiechem. Dlaczego zęby z aparatem ortodontycznym są bardziej podatne na powstawanie nowych ubytków? Bardzo ważną kwestią w czasie noszenia aparatu ortodontycznego jest szczególna dbałość o higienę jamy ustnej i niedopuszczenie do powstawania płytki nazębnej. To właśnie w niej gromadzą się bakterie z gatunku Streptococcus mutans. Powodują one powstawanie kwaśnego pH w jamie ustnej, co osłabia szkliwo. W efekcie zęby stają się bardziej podatne na powstawanie nowych ubytków. Szkodliwej działalności tych bakterii sprzyja zbyt długi czas zalegania pokarmu w jamie ustnej. Tymczasem stałe aparaty utrudniają usuwanie jego resztek oraz przepływ śliny w naturalny sposób oczyszczającej zęby, co z kolei ułatwia działanie Streptococcus mutans. Jak często i prawidłowo myć zęby z aparatem ortodontycznym? Z uwagi na utrudniony dostęp do powierzchni zębów, na które założono aparat należy myć je częściej, odpowiednią techniką. Nauczyć się jej trzeba pod okiem eksperta – ortodonty lub higienistki stomatologicznej. Anita Walczak radzi, jak robić to prawidłowo – Należy najpierw wyjąć wszystkie ruchome części aparatu. Następnie szczoteczkę ustawiamy na powierzchni zęba z aparatem wykonując ruchy okrężne. Zwracamy szczególną uwagę na okolicę nad zamkiem ortodontycznym. Na każdy ząb poświęcamy ok. 10 sekund. Powinna to być specjalna szczoteczka ortodontyczna o małej główce i miękkim włosiu. Miejsca przy aparacie należy czyścić szczególnie delikatnie, aby go nie uszkodzić. Ważne, aby w przypadku młodszych pacjentów zęby myli im rodzice. Z kolei starsze dzieci powinny robić to pod ich nadzorem. W przypadku noszenia aparatu ortodontycznego zalecane jest częstsze mycie zębów. Zęby z aparatem szczotkuje się kilka razy dziennie: rano przed śniadaniem, następnie po śniadaniu i po obiedzie, aby pozbyć się resztek posiłku oraz wieczorem przed snem. Wieczorny rytuał jest szczególnie ważny, ponieważ w nocy organizm produkuje mniej oczyszczającej zęby śliny, której przepływ jak wspominałam, utrudnia dodatkowo aparat. O czym jeszcze trzeba pamiętać? 42% pytanych mam nie stosuje żadnych dodatkowych praktyk związanych z higieną jamy ustnej w czasie, gdy ich pociecha nosi aparat ortodontyczny. Tymczasem używanie specjalnych przyborów, które pomagają czyścić trudno dostępne miejsca i szczeliny międzyzębowe oraz wprowadzenie dodatkowych rozwiązań wspierających to konieczność w dbaniu o zęby w tym okresie. Warto sięgnąć po innowacyjny preparat zawierający dobroczynny szczep Streptococcus salivarius M18, którego skuteczność wykazały badania naukowe. Szczep ten wspiera produkcję korzystnych dla organizmu lantybiotyków – substancji, które działają przeciwko wspomnianym bakteriom Streptococcus mutans. Produkuje on także enzymy, które zapewniają odpowiednie pH w jamie ustnej i redukują akumulację płytki nazębnej. Jedno z badań wykazało, że u dzieci, które przez 3 miesiące przyjmowały preparat zawierający szczep Streptococcus salivarius M18 płytka nazębna została zredukowana o 50%, a szansa na uniknięcie nowych ubytków zwiększyła się ponad 3-krotnie. Będzie to więc wartościowe wsparcie w codziennym dbaniu o zęby z aparatem Streptococcus salivarius M18 jako jedyny na rynku zawiera Dentisal. To preparat przeznaczony dla wszystkich dzieci powyżej 3. roku życia i dorosłych. W szczególności polecany jest właśnie osobom noszącym aparaty ortodontyczne i z predyspozycjami do odkładania się płytki nazębnej, a także dzieciom w trakcie wymiany zębów mlecznych i osobom po zabiegach stomatologicznych (np. profesjonalnego czyszczenia zębów czy wypełniania ubytków). Ma postać pastylek do ssania o truskawkowym smaku. Wystarczy, że dziecko będzie ssać jedną po każdym wieczornym myciu zębów. Ważne jednak, aby potem już nic nie jadło ani nie piło – by szczep mógł skutecznie skolonizować jamę ustną. W ten sposób stosowanie preparatu Dentisal pomoże utrzymać właściwą higienę jamy ustnej, w momencie, gdy jest ona znacznie utrudniona. Dzięki temu, po zdjęciu aparatu dziecko będzie mogło cieszyć się pięknym, a przede wszystkim zdrowym uśmiechem. Anita Walczak
Podczas leczenia ortodontycznego dążymy do ustawienia zębów w I klasie Angle’a, I klasie kłowej i odpowiedniego nagryzu pionowego i poziomego. Niestety, nie zawsze jest możliwe odtworzenie tak idealnego zgryzu, zwłaszcza u pacjentów z pełnym uzębieniem stałym, po zakończonym okresie wzrostu, które mają za małą szczękę lub za
Dodano: 2021-12-16 09:15 Z pewnością wiele osób marzy o tym, aby chwilę po zdjęciu aparatu ortodontycznego móc zakończyć cały proces leczenia zębów. Niestety z praktycznego punktu widzenia nie wygląda to tak kolorowo. Jeśli zależy nam na trwałych rezultatach, często nie obędzie się bez terapii retencyjnej. O ile jest to temat niezbyt lubiany przez pacjentów, to niestety ma ogromne znaczenie. Co to jest retencja? Dlaczego powstają wady zgryzu? Jakie rodzaje aparatów retencyjnych możemy wyróżnić? Jak długo powinna trwać retencja? Odpowiedzi na te pytania znaleźć można w poniższym artykule, do którego przeczytania serdecznie zapraszamy wszystkich zainteresowanych czytelników. Co to jest retencja? Po zdjęciu aparatu w wielu przypadkach konieczna okaże się retencja. Jest to pewien proces, który polega na stabilizacji skorygowanego zgryzu. Organizm ludzki jest dość specyficzny- pomimo tego, że zęby ulegną już wyprostowaniu, to niestety dążą do tego, aby powrócić na swoje dawne, nieprawidłowe miejsce. Jest to szczególnie widoczne w przypadku osób dorosłych, którzy dotychczas mieli krzywe zęby i ostatnimi czasy zdecydowali się na leczenie. Ważne jest, aby postępować zgodnie z zaleceniami ortodonty W niektórych sytuacjach po zdjęciu aparatu konieczne okażą się wizyty kontrolne. Jednocześnie zaproponowane i zalecone zostaną aparaty retencyjne. Na samym początku muszą być one noszone zarówno w dzień, jak i w nocy, jednakże po pewnym czasie ulega to zmianie, bowiem ich stosowanie będzie konieczne jedynie podczas dnia. Pacjent powinien tego ściśle przestrzegać, jeśli zależy mu na pozytywnych efektach. Co robić w przypadku, kiedy aparat retencyjny zgubi się? W możliwie najbliższym czasie należy odwiedzić specjalistę po to, aby ponownie wykonać nowe aparaty retencyjne. Dlaczego powstają wady zgryzu? Wiele osób z pewnością zastanawia się, dlaczego tak właściwie powstają wady zgryzu. Odpowiedź na to pytanie nie jest wbrew pozorom jednak zbyt skomplikowana. Najczęściej do pierwszych problemów dochodzi jeszcze w wieku dziecięcym. Przyczyną tego nieprzyjemnego zjawiska może być chociażby utrata mleczaków, zbyt długie ssanie palca i smoczka, oddychanie przez usta, niedorozwój kości szczęk, a nawet zła pozycja języka. Tak naprawdę niewiele osób zdaje sobie sprawę z tego, że jeśli język ustawiany jest w złej pozycji, to podniebienie twarde nie jest modelowane w sposób odpowiedni. Szczęka nie rozwija się na długość i szerokość tak jak powinna, w konsekwencji nie ma wystarczającej ilości miejsca na porost zębów. Zanim podejmiemy jakiekolwiek działania ortodontyczne, warto w pierwszej kolejności zastanowić się nad przyczyną rozwoju danej wady zgryzu. U dzieci często widoczne są dodatkowe dysfunkcje, wśród których najczęstsze to: otwarta buzia, złe nawyki, seplenienie. Wówczas konieczna jest nie tylko terapia ortodontyczna, ale również ta logopedyczna i często fizjoterapeutyczna. Odpowiednie działania to z reguły szansa na cudowny uśmiech, jednocześnie proporcjonalną twarz, bez konieczności retencji, co warto podkreślić w sposób szczególny. Jakie rodzaje aparatów retencyjnych możemy wyróżnić? Aparaty retencyjne służą przede wszystkim do tego, aby podtrzymać rezultaty leczenia aparatów. Te akcesoria podzielić możemy na stałe i ruchome, a wśród nich najpopularniejsze są: stały aparat retencyjny, przezroczyste płytki termoformowalne, akrylowe płytki Hawleya. W tym pierwszym przypadku mamy do czynienia z drutem retencyjnym - jest on przyklejany na wewnętrznej powierzchni zębów. Ogromną zaletą tego rozwiązania jest to, że element przyklejany jest na stałe, a minusem- utrudniona higiena jamy ustnej. Jeśli chodzi o przezroczyste płytki termoformowalne, są to przezroczyste szyny, które to obejmują całe powierzchnie zębów. Są one niemalże niewidoczne, jednocześnie stosunkowo wygodne, dlatego też wielu pacjentów decyduje się na takie rozwiązanie. Akrylowe płytki natomiast umożliwiają osiągnięcie pełnych kontaktów okluzyjnych, co w dużym stopniu poprawia komfort. Jak długo powinna trwać retencja? Część osób zastanawia się, jak długo tak właściwie powinna trwać retencja. Wbrew pozorom dość trudno jest jednoznacznie odpowiedzieć na to pytanie, bowiem wiele zależy od predyspozycji klienta. Przykładowo zarówno u osób młodych, jak i dzieci długotrwała retencja nie jest potrzebna, jednakże każdorazowo powinniśmy dostosować się do zaleceń ortodonty W przypadku osób dorosłych wygląda to nieco mniej korzystnie. Niektórzy twierdzą nawet, że retencja będzie trwała do końca życia. W ortodoncji nie ma stałych rozwiązań i należy o tym pamiętać. Ciało ludzkie naturalnie się starzeje, podobnie jak uzębienie. Regularnie dochodzi do incydentów, w których pacjenci w wieku 20 lat mają idealne uzębienie, a 25 lat później siekacze są już stłoczone. Jako ciekawostkę warto przytoczyć, że nie wszystkie wady krzywych zębów wymagają zakładania specjalistycznego aparatu. Pacjenci niekiedy są na tym punkcie zbyt przewrażliwieni. Nie zawsze noszenie aparatu i retencja ma sens. Tagi: Co robi ortodonta po zdjęciu aparatu Dodaj komentarz Publikowane komentarze są prywatnymi opiniami użytkowników portalu. Wydawca portalu nie ponosi odpowiedzialności za treść opinii.
W większości przypadków potrzebne jest jednak naklejenie zarówno aparatu górnego jak i dolnego. Rzadko zdarza się by zęby w jednym łuku ustawione były idealnie, a w drugim nie. Inną kwestią jest też fakt, że leczenie ortodontyczne wpływa nie tylko na to jak są ustawione zęby, ale też na kształt płaszczyzny zgryzu.
Autor: Karol Piotrowski, Kategoria: UrodaDobrze dobrana poza może zrobić duże wrażenie u oglądających. Poznaj najlepsze porady i dowiedz się jak pozować do zdjęć, by zawsze wyglądać który sprawi że będziesz wyglądać lepiej na zdjęciach Chcesz być osobą fotogeniczną? To proste! Przechyl głowę lekko w prawo. Naukowcy z Wake Forest University udowodnili, że lewa strona twarzy wygląda lepiej, ponieważ jest częściej wykorzystywana podczas okazywania emocji. Przy zdjęciach na wprost uwydatniasz różne niedoskonałości, natomiast gdy przechylasz głowę światło pada na jedną część twarzy. Lekkie przechylenie głowy doda ci także trochę młodości na zdjęciach. Spróbuj i sprawdź jak takie pozowanie zadziała u ciebie! Co musisz wiedzieć o pozowaniu do zdjęć? Podczas robienia zdjęć pozowanych powinnaś współpracować z fotografem i wykonać wiele próbnych ustawień w celu uzyskania jak najlepszego efektu końcowego. Fotograf robiąc Ci zdjęcie od dołu może wyeksponować Twoją nieprzystępność i wyniosłość, natomiast od góry uzewnętrzni Twoją wrażliwość. Na efekt końcowy zdjęcia ma wpływ także kąt widzenia aparatu, zoom optyczny, oświetlenie i otoczenie. Poniżej możesz zobaczyć najciekawsze, najładniejsze i sprawdzone propozycje jak dobrze pozować do zdjęcia. Za pomocą odpowiednio dobranej pozy i stroju możesz uwidocznić swoje wybrane cechy charakteru, co uwiarygodni zdjęcie. Zobacz poniższe fotografie, wybierz najfajniejsze motywy i zaadoptuj je. Zdjęcia te zostały wykonane przez cenionego zawodowego fotografa i mogą być dla Ciebie świetną inspiracją. Portret trzy czwarte – przedstawiający kobietę do wysokości połowy ud. Spojrzenie na wprost z włosami zasłaniającymi część twarzy. Ujęcie z lekkiego profilu, uśmiechnięta twarz, głowa opierająca się na ręce, usta widocznie pomalowane czerwoną szminką. Kokieteryjne, zalotne spojrzenie, lekko otwarte usta, rozpuszczone włosy i siedząca pozycja. Spojrzenie na bok, lekkie pochylenie do przodu z ręką na części twarzy. Zbliżenie na twarz i odsłonięte ramiona, ręka podtrzymuje włosy. Poza na wprost z lekko pochyloną na bok głową. Jedna ręka trzyma część włosów, druga dotyka lekko twarzy. Ujęcie z profilu, kobieta spogląda w dal i bawi się włosami. Pozowanie w plenerze: ręka i ciało opiera się na barierce, włosy ułożone po stronie barierki, spojrzenie na wprost aparatu. Uwaga: Zdjęcia z głową na wprost mogą uwydatniać niedoskonałości (np. worki pod oczami lub zmarszczki). ABC pozowania do zdjęć Każdy chciałby dobrze wchodzić na zdjęciach. W XXI wieku dokumentowanie niemal każdej chwili stało się bardzo modne, dlatego też warto poznać kilka trików, dzięki którym poczujemy się przed obiektywem jak gwiazda filmowa. Sprawy techniczne Zanim skupimy się na tym, jak odpowiednio ustawić się do zdjęcia, warto pamiętać o kilku szczegółach technicznych, które są podstawą wykonania dobrej fotografii. Oczywiste jest, że nie każdy ma dostęp do profesjonalnego studia, a zdjęcia zazwyczaj wykonują nam znajomi albo korzystamy ze statywu. Warto jednak zwrócić uwagę na trzy rzeczy: Oświetlenie. Otoczenie. Perspektywa. Oświetlenie Niemal każdy wie, że dobre światło jest podstawą udanego zdjęcia. Jakość, jaką uzyskamy, zależy od źródła światła. Można podzielić je najprościej na naturalne oraz sztuczne. Naturalne to słońce (jeśli fotografujemy na zewnątrz) lub okno (kiedy znajdujemy się w pomieszczeniu), a sztuczne to lampy i świece. Bardzo istotne jest, w jaki sposób ustawimy się względem oświetlenia. Warto pamiętać, żeby światło padało na nas z przodu, rozjaśniając twarz. W innym przypadku fotografia będzie prześwietlona, a modelka ledwie widoczna. Możemy także spróbować bawić się światłem i cieniem, tworząc ciekawe efekty bez używania komputerowych filtrów. Ustawiając aparat pod różnym kątem, uzyskamy zupełnie inne fotografie, spośród których możemy wybrać tę najlepszą. Warto także poeksperymentować, na przykład nakładając kroplę wody na obiektyw lub odbijając światło za pomocą lusterka. Jesteśmy wówczas w stanie kontrolować padające promienie i możemy w łatwy sposób rozjaśnić twarz. Otoczenie. Zanim zdecydujemy się na wykonanie sesji zdjęciowej, warto dokładnie rozejrzeć się wokół siebie. Oczywiście każdy chciałby, aby tłem jego zdjęcia była piaszczysta plaża albo elegancka restauracja, ale warunki nie zawsze są tak sprzyjające. Bardzo ważne jest, aby zadbać o porządek w miejscu, które się znajdzie na fotografii. Wiele osób padło ofiarą drwin w Internecie tylko przez to, że nie posprzątali pokoju. Pamiętaj zatem, aby włożyć ubrania do szafy, wyrzucić puste butelki po napojach, schować pościel. A jeśli jesteś właśnie na imprezie u znajomych, to zastanów się, czy nie lepiej będzie zrobić sobie zdjęcie na tle pustej ściany, niż przy stole zastawionym jedzeniem, które nie zawsze ładnie wygląda na fotografiach. Perspektywa. Jeśli wykonujemy zdjęcie samodzielnie, robimy selfie, to znalezienie najlepszej perspektywy nie jest takie trudne. Widzimy, jak prezentujemy się w obiektywie, dlatego wybieramy najlepsze ustawienie. Inaczej jest, jeśli zdjęcie robi nam ktoś inny. Warto wówczas zwrócić uwagę na to, aby nie było ono wykonane z góry, bo taki zabieg skróci naszą sylwetkę i ją zdeformuje. Można za to poprosić, aby fotograf zrobił zdjęcie lekko ze środka lub z dołu. Taka perspektywa sprawi, że sylwetka wyda się smuklejsza, a nogi dłuższe. Lusterko Często przeglądając zdjęcia, zauważamy, że nie wyglądamy na nich tak, jakbyśmy chcieli. Pozowanie do zdjęcia dla dużej liczby ludzi jest krępujące, przez co nie zawsze panujemy nad mimiką. Dlatego dobrze jest spędzić trochę czasu przed lustrem. Dzięki temu lepiej poznamy swoją twarz i będziemy wiedzieli, jak się uśmiechnąć, aby wyglądać dobrze. Zobaczymy także, który profil uznajemy za lepszy, dzięki czemu będziemy mocniej eksponować go na zdjęciach. Warto także poćwiczyć różne rodzaje uśmiechów, od tych hollywoodzkich, aż po tajemnicze. Kobiety mogą wypróbować także robienie słynnego dziubka, nie musi on bowiem być przedmiotem drwin. Odpowiednie ułożenie ust je uwypukli, a poza tym sprawi, że twarz będzie o wiele smuklejsza. Wśród gwiazd nastał także nowy trend, tak zwany fish gap face, który polega na lekkim rozchyleniu ust i odsłonięciu zębów. Dzięki temu rysy twarzy ulegają znacznemu wyostrzeniu, a przy okazji możemy pokazać światu śnieżnobiałe zęby. Makijaż Zdjęcia w większości stanowią domenę kobiet, dlatego też warto podkreślić rolę makijażu. Bardzo często to on odpowiada za to, czy dobrze wyjdziemy na fotografii, czy wręcz przeciwnie. Obiektyw może wychwycić to, czego nie jesteśmy w stanie dostrzec gołym okiem. Makijaż, w jakim na żywo wyglądamy oszałamiająco, niekoniecznie da taki sam efekt na zdjęciu. Ważne jest, aby dobierać kosmetyki pod odcień swojej skóry. Nie ma nic gorszego niż linia odcinająca pokryte ciemnym podkładem policzki od reszty ciała. Jeśli decydujemy się na konturowanie, to tym bardziej musimy uważać. Bronzer i rozświetlacz muszą być nałożone bardzo precyzyjnie. Trzeba pamiętać także o odpowiednim zmatowieniu twarzy. Codzienny makijaż powinien rozjaśnić buzię, ale na zdjęciu wyda się ona wtedy przetłuszczona. Dobrze jest na chwilę przed sesją zdjęciową skorzystać z pudru lub bibułek, które ściągają nadmiar sebum. Aby uniknąć wpadek makijażowych warto zerknąć w lusterko i upewnić się, że na zębach nie mamy szminki ani że tusz nie rozmazał się pod oczami. Postawa Najważniejszą rzeczą w pozowaniu do zdjęć jest postawa, jaką przyjmujemy. Nie będziemy wyglądać dobrze, jeśli nasza sylwetka będzie zgarbiona, a na twarzy zamiast uśmiechu pojawi się grymas. Takie ułożenie ciała sprawi, że optycznie dodamy sobie kilogramów. Powinniśmy stać naturalnie, ręce trzymając luźno wzdłuż tułowia. Dobrze jest oprzeć jedną rękę na biodrze, jednak trzeba pamiętać o tym, żeby palce dłoni były złączone. Warto pamiętać o tym, że twarz musi być skierowana w stronę obiektywu, ale dobrze jest, jeśli ciało jest lekko odwrócone. Dzięki temu sylwetka wyda się smuklejsza. Podpatrując gwiazdy filmowe, można łatwo zauważyć kilka trików, jakie są przez nie stosowane: Wyprostowane plecy. Spięty, lekko wciągnięty brzuch. Ciężar ciała przeniesiony na jedną nogę. Jeżeli będziemy pamiętać o tych zasadach, odejmiemy sobie kilka kilogramów, a nasze ciało będzie wyglądało oszałamiająco. Dobrze jest ustawić jedną nogę lekko z przodu i przenieść ciężar ciała na tył. Dzięki temu nogi będą wydawały się dłuższe. Jeśli dodatkowo oderwiemy lekko piętę od ziemi, to uzyskamy pożądany efekt. Często stosowanym przez gwiazdy filmowe trikiem jest także odwracanie się plecami do obiektywu. W takim wypadku kierujemy spojrzenie na aparat, lekko odwracając głowę. Chcąc podkreślić pośladki i mięśnie łydek możemy stanąć na palcach, wysuwając jedną nogę do przodu. Świetnie sprawdza się także przyjęcie pozycji baleriny: stań prosto, skrzyżuj nogi i odwróć lekko tułów. Dzięki temu wysmuklisz biodra i nogi. Trzeba także pamiętać o tym, aby zakryć wszystkie niedoskonałości figury. Aby uniknąć efektu podwójnego podbródka, unieś lekko głowę do góry. Jeśli nie czujesz się pewnie ze swoją sylwetką, dobrym rozwiązaniem będzie wyeksponowanie torebki lub czasopisma, który zakryje pewną część ciała, na przykład brzuch. Kobiety mogą wykorzystać trik stosowany przez Marilyn Monroe, który polega na tym, aby nachylić się delikatnie w stronę obiektywu i skrzyżować ramiona. Dzięki temu ładnie podkreślimy biust. Ubiór Jeśli szykujemy się na sesję zdjęciową, musimy pamiętać o doborze odpowiedniego stroju. Dobrze jest założyć coś, w czym czujemy się swobodnie i co nie podkreśla naszych niedoskonałości. Zbyt luźne ubranie może spowodować efekt worka, w wyniku czego nie pokażemy żadnych kształtów. Nie warto jednak iść także w drugą skrajność i zakładać czegoś, co jest zbyt mocno opięte. W takim wypadku zamiast ukryć boczki, o wiele bardziej je uwypuklimy. Trzeba zwrócić także uwagę na materiał, z jakiego jest wykonana nasza kreacja. Na przykład satyna, która bardzo łatwo się gniecie, nie będzie wyglądać dobrze na zdjęciu. Flesz aparatu wyostrzy każde zagniecenie i stworzy nieładne linie. Dużą wagę należy przykładać także do kolorów. Jeśli skontrastujemy swój strój w niewłaściwy sposób, aparat bardzo szybko to wychwyci. Równie źle może zadziałać strój, który jest zbyt wzorzysty. Odwróci uwagę od samej modelki, a oglądający nie będą mogli skupić się na niczym innym, tylko na tkaninie. Jeśli chcemy uzyskać efekt wyszczuplenia, doskonale sprawdzi się czerń. Koszule, czy sukienki w pionowe paski zadziałają podobnie. Za to powinno się unikać ubrań w poziome paski, dodadzą one bowiem parę kilogramów nawet szczupłej osobie. Bardzo dobrze w obiektywie aparatu wyglądają mocno nasycone kolory, takie jak czerwień, kobalt, czy cytryna. Białe ubrania mogą zlać się w bezkształtną plamę. Kobiety powinny także pamiętać o odpowiednim doborze bielizny. Jeśli założymy biały stanik pod czarną bluzkę, flesz aparatu z całą pewnością to uwypukli. Podsumowanie Pozowanie do zdjęć nie jest łatwym zadaniem, ale jeśli tylko włożymy w to trochę wysiłku, z całą pewnością będziemy zadowoleni z efektu. Pozowanie nie jest rzeczą zupełnie naturalną, ale ważne jest, aby obiektyw nas nie krępował, abyśmy czuli się przed nim pewnie. Stosując tych kilka zwykłych zasad, z całą pewnością będziemy prezentować się na fotografiach niczym gwiazdy filmowe. Najprostszą z nich jest szeroki, szczery uśmiech, bo często to on czyni zdjęcie wyjątkowym. Zobacz też:
Co jeść, gdy bolą zęby od aparatu; Zobacz też: Jak naprawić bardzo zniszczone zęby. Kategorie Zęby. Jak powinny wyglądać zęby po zdjęciu aparatu.
Jak przygotować zdjęcia do prezentacji w galeriach internetowych? W dzisiejszym poradniku opisujemy wszystkie niezbędne działania: od kalibracji monitora, poprzez korektę kolorystyki, kadru, kontrastu i naświetlenia, po dodanie ramki i odpowiednią kompresję. W dzisiejszym odcinku naszego poradnika przybliżymy kilka powszechnych zasad obowiązujących przy prezentowaniu fotografii w Internecie. Niemal każdy, kto głębiej zaczął interesować się fotografią cyfrową odkrył również, że w polskim i światowym Internecie jest wiele miejsc, w których pasjonaci mogą wymieniać się uwagami i spostrzeżeniami dotyczącymi fotografii. W takich miejscach można poznać opinie na temat swoich zdjęć, otrzymać krytykę lub odznaczenie i zaproszenie na wystawę z udziałem własnych prac. Przygotowanie zdjęcia do prezentacji jest kluczowe. Bez odpowiedniego przygotowania nasze zdjęcia prawdopodobnie zostaną usunięte lub nie będą brane pod uwagę. W dzisiejszym odcinku przeprowadzimy przykładową edycję od zgrania z aparatu po prezentację w sieci. Zapraszamy. 1. Pierwsze kroki Zanim zaczniemy poważnie myśleć o przygotowywaniu wielu zdjęć, najpierw musimy sprawdzić kilka następujących elementów naszego komputera, aby uzyskać poprawne efekty: Nasycenie kolorów monitora powinno być przy edycji zdjęć ustawione w trybie normalnym. Jest to istotne, ponieważ sztuczne podbicie nasycenia wprowadza błędy i przekłamania kolorystyczne. Potrzebne opcje znajdziemy w menu ekranowym OSD naszego monitora lub we właściwościach zaawansowanych sterownika wyświetlania panelu sterowania; Kalibracja gammy/kontrastu Jeżeli nasycenie kolorów jest poprawne, następnym krokiem będzie regulacja jasności naszego monitora. Poniżej przedstawiamy przykładową skalę szarości, pod którą możemy kalibrować parametry wyświetlania. Skala przedstawia wykres tonalny od najjaśniejszych do najciemniejszych tonów. Nasze zadanie polega na takim wysterowaniu jasności, by poszczególne tony były odróżnialne, biorąc pod uwagę, że ostatni ciemny ton to czerń a ostatni jasny ton to biel. Jeżeli nie udaje nam się doprowadzić do sytuacji idealnej, gdzie wszystkie tony są wyraźnie odróżnialne, należy pozostać przy jak najbardziej zbliżonym ustawieniu.; Regulacja wyświetlanego obrazu pod kątem temperatury barw W menu ekranowym OSD również powinniśmy zwrócić uwagę na poprawną regulację kolorów i temperatury barwnej. W niektórych monitorach znajdziemy różne profile lub po prostu wartości liczbowe podawane w Kelvinach, a naszym zadaniem będzie dopasowanie temperatury bieli monitora pod kątem głównego oświetlenia w pomieszczeniu, w którym się znajdujemy. Jeśli znajdujemy się w pomieszczeniu, gdzie pada dużo naturalnego światła, możemy spróbować wartość 6500 lub Daylight. Ustawienie wartości 9300 spowoduje ochłodzenie barw, zmniejszenie wartości doprowadzi natomiast do ocieplenia. Powinniśmy wyważyć temperaturę w taki sposób, by obraz był jak najbardziej neutralny i sprawiał wrażenie naturalnego.; Docelowe profile kolorów Profile kolorów są bardzo istotne, jeśli zależy nam na poprawnym wyświetlaniu zdjęcia na innych komputerach. Profil kolorów powinien zostać wybrany już w aparacie, podczas fotografowania. Tańsze aparaty zazwyczaj nie pozwalają nam na zmianę tego ustawienia, warto zatem zajrzeć do instrukcji aparatu i sprawdzić w jakich profilach możemy fotografować. Profil kolorystyczny Adobe RGB jest o wiele bogatszym profilem i nadaje się szczególnie, jeśli zależy nam na wiernym odwzorowaniu kolorystycznym. Zatem polecamy wybór właśnie tego profilu. Profil sRGB natomiast jest profilem kolorów używanych w Internecie, ma żywsze kolory oraz kontrast i jest zawsze używany do wyświetlania obrazu przez przeglądarki internetowe. Ważnym aspektem jest, by nasze zdjęcia miały przypisany swój profil kolorów, brak takiego może spowodować błędną konwersję kolorów przez przeglądarkę i tym samym przekłamania w natężeniu kolorów i jasności zdjęcia.] 2. Diagnoza i praca na oryginale Jeśli dopasowaliśmy już wszystko jak należy, możemy zająć się materiałem do edycji. W naszych korektach posłużymy się aplikacją Adobe Photoshop Elements (wersja również spełnia wymogi naszego poradnika). Nasze przykładowe zdjęcie nie posiada wszelkich defektów, jakie są spotykane, dlatego postaramy się wysunąć wszystkie punkty, na które należy zwrócić uwagę przy edycji. Po otwarciu zdjęcia w edytorze w pierwszej kolejności zwracamy uwagę na: Naświetlenie Jeżeli nasze zdjęcie wykazuje oznaki niedoświetlenia, jest wyprane i nieciekawe, to musimy zrobić korektę naświetlenia. Szerzej o tym pisaliśmy w pierwszym odcinku naszego poradnika. Nasze zdjęcie należy przyciemnić. W tym celu udajemy się do Image/AdjustLightning/Levels, tak jak jest to pokazane na rysunku L1. rys. L1 rys. L2 Następnie, gdy mamy już przed sobą wykres histogramu (rys. L2) zwracamy uwagę na: suwak regulujący czerń, oznaczony numerem jedensuwak odpowiedzialny za tony średnie, oznaczony numerem dwasuwak regulujący biel, oznaczony numerem trzyKażdy z suwaków ma swoje dane wartości, widoczne w okienkach, od których poprowadzone zostały czerwone linie pomocnicze. Regulując suwakiem ekspozycję, wartości w okienkach będą się odpowiednio zmieniać. Dla naszego przykładowego zdjęcia wartość suwaka nr 1 zwiększyliśmy od 0 do 32, co dało nam większą wyrazistość i kontrast zdjęcia (rys. L3). rys. L3 Możliwość konwersji do czerni i bieli Jeżeli wydaje nam się, że nasze zdjęcie nabierze większego wyrazu jako czarno-białe, to możemy spróbować konwersji do skali szarości. W tym celu udajemy się do menu Image/Mode/Grayscale według opisu na rysunku A. Aplikacja może poprosić nas o potwierdzenie wykonania zadania, potwierdzamy przyciskiem Yes. rys. A Kolorystyka Zwracamy uwagę czy kolory są naturalne: niebo jest niebieskie, biele białe bez nalotu żółci i czerwieni. Jeśli występuje problem kolorystyczny, odsyłam również do pierwszej części poradnika, gdzie szerzej opisana została korekta koloru/balansu bieli w trybie QUICK FIX (rys A1). rys. A1 Kontrast Odpowiednio dobrany kontrast również jest częścią przemyślanej prezentacji. Korekty kontrastu dokonujemy za pomocą Image/AdjustLightning/Brightness/Contrast. Kadrowanie i wyrównywanie Odpowiednio skadrowane zdjęcie to już połowa sukcesu na udaną fotografię. Obecne aparaty cyfrowe posiadają matryce o rozdzielczości sięgającej nawet 9MP, co daje nam odrobinę przestrzeni, aby dokonać istotnych korekt. Nasze przykładowe zdjęcie jest przekrzywione, nie zostało idealnie prosto skadrowane. Możemy to zaobserwować po prawej stronie zdjęcia, przy krawędzi futryny. Jeżeli chcemy zdjęcie zaprezentować, musimy obowiązkowo to poprawić. Korekty dokonujemy w trybie "Standard Fix" za pomocą narzędzia Rotate, które odnajdziemy w menu Image/Rotate/Custom (rys R1). rys. R1 Nasze zdjęcie wymaga przesunięcia względem pionu o stopnia. Ocenę należy przeprowadzać "na oko", istnieje możliwość cofnięcia zmian, więc wprowadzamy korekty, aż przyniosą efekty. Jeśli na naszym zdjęciu punkt odniesienia nie daje pewności, że osiągnęliśmy pion, to powinniśmy użyć pomocniczej siatki, którą odnajdziemy w menu View/Grid (rys G1). Siatka potwierdziła naszą korektę, zdjęcie jest już idealnie w pionie. rys. G1 Przystępujemy teraz do wykadrowania zdjęcia. Pracujemy na dużym pliku JPEG, prosto z aparatu o rozmiarach 3008x2000 pikseli, przy rozdzielczości 300dpi. Możemy na tym etapie wykadrować zdjęcie bez zmiany rozmiaru lub wykadrować zdjęcie, podając rozmiar do największej możliwej dla nas do osiągnięcia odbitki. W zależności od rozmiaru zdjęcia w pikselach przy zachowaniu wartości 300dpi mamy do wyboru następujące formaty zdjęć: border=1;sizex=3;sizey=6;headersx=0;headersy=0| Format zdjęcia; Rozmiar w mm; Rozmiar w pixelach; 9x13;89x127;1051x1500; 10x15;102x152;1205x1795; 13x18;127x178;1500x2102; 15x21;152x216;1795x2551; 20x30;203x305;3602x2398 Wykadrujemy nasze zdjęcie do formatu 20x30 (odbitka A4). Cyjanowym kolorem na obrazku G1 zaznaczyłem narzędzie do kadrowania (jest ono również dostępne pod skrótem klawiszowym "C"). Po wybraniu narzędzia musimy wprowadzić współrzędne rozmiaru do menu pomocniczego (zaznaczone na zielono na rysunku K1), pamiętając by wprowadzać wartości w milimetrach lub pixelach a nie centymetrach. rys. K1 Ostrość Na tym etapie powinniśmy się zatrzymać i podjąć pewną decyzję. Zdjęcia z aparatów cyfrowych, szczególnie w formacie JPEG mogą przejawiać miękkość aczkolwiek, jeśli nie planujemy robić żadnych odbitek natychmiastowo, to lepszym wyjściem jest zapisanie skadrowanego zdjęcia w dużym rozmiarze jako TIFF bez ostrzenia na tym etapie. Jeżeli korzystamy z fotolabu cyfrowego, to możemy zlecić poprawne wyostrzenie zdjęcia wyspecjalizowanej załodze laboratorium. Wyostrzenie zdjęcia w dużym rozmiarze i późniejsze zmniejszenie go, spowoduje kolejną utratę jakości i nasz końcowy efekt może wyglądać znacznie gorzej. W naszym tutorialu korektę ostrości wykonujemy dopiero na końcu, przed zapisaniem małej wersji zdjęcia. Zapisanie pliku Nasz wykadrowany plik jest gotowy do zapisania. Z menu File wybieramy opcje Save as, która pozwoli nam na następujące kroki: a.) zapisanie pliku jako JPEG (kompresja stratna, więcej o formatach pisaliśmy w trzecim odcinku poradnika b.) zapisanie jako TIFF Jeżeli zdjęcia są wartościowe i podoba nam się efekt, warto zapisać je w bezstratnym zapisie formatu TIFF. Format ten jest całkowicie kompatybilny z maszynami foto laboratoryjnymi i nie sprawi kłopotu obsłudze zakładu. 3. Przygotowanie wersji prezentacyjnej Zmniejszenie Gdy zapisaliśmy w bezpiecznym miejscu dużą wersję pliku, możemy przystąpić do przygotowania prezentacji. Należy pamiętać o sprawdzeniu czy serwisy, w których zamierzamy prezentować nasze prace, posiadają jakieś restrykcje względem estetyki, rozmiaru czy wagi zdjęć. Ogólnoprzyjętą normą dla rozmiaru i wagi zdjęć w sieci jest zazwyczaj dłuższy bok zdjęcia o rozmiarze nie większym niż 800 pikseli i o wadze 200 kilobajtów. Takiej wielkości plik zawiera wystarczającą do oceny ilość detali. Do zmniejszenia zdjęcia użyjemy narzędzia Image size, które znajdziemy w Image/Resize/Image Size (rys R1). rys. R1 S1 W polu Image Size (rys S1) mamy do sprecyzowania następujące punkty: a.) w polu zielonym musimy się upewnić czy aktywna jest opcja Resample Image i wybrać odpowiednią metodę zmniejszania z menu rozwijanego. Metoda Bicubic jest najlepszym i najpewniejszym sposobem na zmniejszenie zdjęcia, daje najlepsze rezultaty (łagodne przejścia tonalne, jest to opcja wysokiej jakości), lecz może być konieczna korekcja ostrości. Aby tego dodatkowo nie robić i plik nie stracił na ostrości, możemy wybrać metodę Bicubic Sharper. Pamiętajmy jednak, aby oglądać nasze zdjęcie w trybie powiększenia 100% i po zmniejszeniu upewnić się, czy metoda Bicubic Sharper nie przeostrzyła naszego zdjęcia (obiekty na zdjęciu nie powinny wyglądać na przerysowane, jeżeli widzimy wokół nich wyraźną, białą obwódkę, to znaczy, że zostały przeostrzone). W przypadku, gdy zdjęcie zostało przeostrzone, należy cofnąć nasze zmiany skrótem klawiaturowym (Ctrl+Z) lub w menu Edit/Undo i jako metodę zmniejszania wybrać tryb Bicubic. Następnym istotnym punktem jest Constrain Proportions i Scale Styles. Obie opcje powinny być aktywne, dbają o utrzymanie proporcji i skalę zdjęcia. b.) pole zaznaczone żółtym kolorem podaje fizyczne rozmiary dokumentu i aktualną rozdzielczość w dpi przeliczając rozmiar podany w polu niebieskim c.) w polu niebieskim należy wpisać interesującą nas długość boków. Dostępne parametry to Width (szerokość) i Height (wysokość). Jeżeli zaznaczyliśmy odpowiednie opcje w polu zielonym, wystarczy, że określimy długość dłuższego boku a komputer odpowiednio zmniejszy nasze zdjęcie, by nie straciło swoich proporcji. Ramka Dobrym pomysłem jest oprawienie naszego zdjęcia w odpowiednią ramkę. Pamiętajmy jednak o estetyce: ciemne zdjęcia z dużym, białym obramowaniem może być mniej czytelne a różnica kontrastów zbyt duża i drażniąca dla oglądającego. Ramka ma być tylko uzupełnieniem i nie powinna przeszkadzać w odbiorze naszego zdjęcia. Aby dodać ramkę, musimy posłużyć się narzędziem Canvas size, znajdziemy je zaraz pod narzędziem Image Size, którego użyliśmy do zmniejszenia zdjęcia. rys. R2 i R3 Po włączeniu narzędzia Canvas Size musimy koniecznie uaktywnić opcje Relative, jest to kluczowy punkt całego zadania. Po włączeniu opcji Relative (rys. R3) wartości Width i Height powinny być zerowe. Rozmiar ramki określamy w pikselach, wpisana wartość zostanie podzielona na pół i przypisana do boku. Przypisując obu wielkościom 6 pikseli, sprawimy, że zdjęcie z każdej strony będzie posiadało ramkę o grubości 3 pikseli. Koniecznie pamiętajmy, by podawana wartość dała się podzielić przez 2, inaczej ramka po jednej stronie będzie grubsza. Na dole naszego okna jest jeszcze Canvas extension color, służy on do określenia koloru ramki. Za pomocą opcji Other możemy wybrać kolor z palety lub wybrać gotowe kolory: Black (czarny), White (biały) i Gray(szary). Opcje foreground (przedni plan) i background (tło) pobierają dane o kolorze ze schowka kolorów, który znajduje się na głównej belce narzędzi. Najczęściej spotykamy ramki czarne lub białe. Dla naszego zdjęcia wybraliśmy czarną ramkę o grubości 3 pikseli (6/2=3). Zapisanie do sieci Ostatnim krokiem jest odpowiednie skompresowanie zdjęcia do formatu JPEG. Do zapisywania zdjęć, które prezentujemy w sieci używamy narzędzia Save for Web (File/Save for Web rys. W1). rys. W1 Na tym etapie powinniśmy ustalić kilka opcji:cyjanem oznaczone zostały metody i format zapisu. Wybieramy JPEG i bardzo wysoką jakość "Very high". Wartość "Quality" powinna wskazywać 80. Pamiętamy o aktywowaniu opcji "ICC Profile", dzięki temu nasze zdjęcie będzie posiadało profil kolorów i przeglądarka będzie mogła poprawnie zinterpretować kolory naszego zdjęcia. Natomiast opcja "Matte" nie wymaga żadnych kolorem oznaczone zostało okienko porównujące zdjęcie oryginalne i zdjęcie z wybraną kompresją. Waga naszego zdjęcia po kompresji wynosi 202 zaznaczeniu koniecznych opcji wybieramy OK, nadajemy nazwę i zapisujemy nasz plik w wybranym miejscu na dysku. Na tym etapie powinniśmy mieć jedną kopię dużego zdjęcia przygotowanego z myślą o druku oraz małą wersję zapisaną z myślą o prezentacji w internecie. Zamykamy teraz zdjęcie i na pytanie czy zapisać zmiany klikamy No (nie). Jest to bardzo ważny krok, potwierdzenie zapisu spowoduje nadpisanie dużej kopii przez małą. Klikamy No i zamykamy edytor. Nasze zdjęcie jest już poprawnie przygotowane do prezentacji
Niektóre produkty, zwłaszcza te twardy i lepkie, mogą uszkodzić aparat ortodontyczny. Dlatego zaleca się unikanie takich pokarmów jak taffy, gumy do żucia, orzechy, popcorn czy jabłka jedzone w całości. Po zdjęciu aparatu. Po zdjęciu aparatu ortodontycznego ważne jest, aby kontynuować dobre nawyki higieniczne.
Jednym z pytań, przed którym staje wiele osób, zwłaszcza rodziców, jest pytanie, w jakim wieku najlepiej nosić aparat ortodontyczny? Zbyt wczesne założenie aparatu może skutkować koniecznością dalszego leczenia w późniejszym okresie życia; zbyt późne założenie aparatu może spowodować konieczność noszenia go przez dłuższy okres czasu lub przysporzyć dodatkowych problemów w i tak już pełnym złości wieku nastoletnim. Nie ma uniwersalnej, właściwej odpowiedzi na to pytanie, ale możemy skorzystać z naszego wieloletniego doświadczenia i udzielić kilku rad dotyczących czynników, które należy wziąć pod uwagę przy podejmowaniu decyzji o najlepszym wieku dla aparatu ortodontycznego. Wczesna interwencja: Wiek 7-9 lat Zalecamy, aby dziecko zostało poddane ocenie pod kątem noszenia aparatu ortodontycznego już w wieku 7 lat. Nie oznacza to, że aparat zostanie zastosowany tak wcześnie, ale może dać Ci mapę drogową tego, jak może wyglądać przyszłe leczenie. W wieku 7 lat większość zębów mlecznych zaczyna wychodzić i ortodonta może uzyskać dobre wyczucie tego, jak będzie wyglądało ustawienie zębów stałych. W niektórych przypadkach, jeśli dziecko ma trudności z mówieniem lub jedzeniem z powodu złego ustawienia zębów, na tym etapie można zastosować aparat ortodontyczny lub częściowe wyrównanie zębów. Dziecko jest również kandydatem do wczesnego założenia aparatu ortodontycznego, jeśli ma wystające zęby, zgryz krzyżowy lub stłoczenie zębów. Wczesne wychwycenie i leczenie tych objawów może zapobiec pogorszeniu się ich stanu w miarę wyrzynania się zębów stałych. Jeśli Twoje dziecko potrzebuje aparatu ortodontycznego w młodym wieku, bądź przygotowany na to, że pomożesz mu o niego dbać. Noszenie aparatu ortodontycznego może stanowić cenną lekcję samoopieki, ale może wymagać dodatkowej interwencji do czasu ukształtowania się dobrych nawyków. Najlepszy czas leczenia: wiek 10-14 lat Większość dzieci noszących aparaty ortodontyczne rozpoczyna leczenie w wieku od 10 do 14 lat. W tym wieku zęby mleczne całkowicie wypadły, a szczęka jest na tyle stabilna, że można ją poddać długotrwałemu leczeniu ortodontycznemu. Aparaty ortodontyczne występują w kilku odmianach, od tradycyjnych metalowych zamków po ceramiczne i niewidoczne aparaty typu aligner. To, co kiedyś było piętnem związanym z noszeniem aparatu ortodontycznego, zostało w dużej mierze wyeliminowane ze względu na powszechność noszenia aparatów wśród nastolatków, ale ważne jest, aby porozmawiać z dzieckiem o zmianach w jego wyglądzie, które nastąpią w wyniku noszenia aparatu. W przeciwieństwie do małych dzieci, nastolatki i nastolatki powinny być na tyle dojrzałe i odpowiedzialne, aby samodzielnie radzić sobie z aparatem ortodontycznym przy niewielkiej interwencji rodziców. Średni czas noszenia aparatu ortodontycznego w tym wieku wynosi od półtora roku do dwóch lat. Po zdjęciu aparatu ortodontycznego, prawdopodobnie konieczny będzie aparat retencyjny, aby utrzymać zęby w ich prawidłowym ustawieniu i zapobiec dodatkowemu leczeniu w późniejszym czasie. Starsze opcje: Wiek 14+ W przeciwieństwie do tego, co mogłoby się wydawać, nigdy nie jest się za starym na aparat ortodontyczny! Wielu dorosłych nie miało dostępu do ortodoncji w dzieciństwie lub zwlekało z założeniem aparatu z innych powodów. Pomyśl o zębach w taki sam sposób, jak o każdej innej kości w Twoim ciele. Co prawda przestają one rosnąć pod koniec okresu dojrzewania, ale nadal można je korygować przez całe życie. Jeśli złamiesz rękę, może się ona zagoić i zostać ponownie umieszczona na swoim miejscu za pomocą gipsu. Nie inaczej jest z zębami. Jako osoba dorosła, prawdopodobnie masz już ustaloną rutynę, którą trzeba będzie zmodyfikować, aby uwzględnić aparat ortodontyczny. Być może będziesz musiał zmienić swoją dietę, poranny i wieczorny plan dnia, a nawet niektóre z wykonywanych czynności. Bez względu na to, jakie zmiany musisz wprowadzić, pamiętaj, że są to krótkoterminowe wyrzeczenia, które przynoszą długoterminowy zysk w postaci pewności siebie i zdrowia zębów. Noszenie aparatu ortodontycznego przez kilka lat może uchronić Cię przed poważniejszymi problemami stomatologicznymi.
Szczoteczka soniczna wyczyści zęby szybko, sprawnie i skutecznie, zarówno w aparacie ortodontycznym, jak i bez niego. Po zdjęciu aparatu warto sprawić sobie wygodne w użyciu akcesoria do wybielania zębów. Pomogą wyrównać koloryt uśmiechu, który może nie być idealny po dłuższym czasie noszenia elementów korygujących zgryz.
Aby efekt leczenia ortodontycznego utrzymał się, musimy kontynuować tzw. leczenie retencyjne, które nie dopuści do nawrotu wady. Na czym ono polega i jak długo trwa? W trakcie noszenia aparatu ortodontycznego nasze zęby przesuwają się z miejsc, w których tkwiły przez całe nasze życie i na skutek działania sił aparatu przemieszczają się w nowe miejsca. Niestety, najczęściej nie wystarczy sam aparat, by do końca życia cieszyć się pięknym uśmiechem. Bez odpowiedniego leczenia zęby prawdopodobnie wrócą do poprzednich pozycji. Jak sprawić, by zęby pozostały na nowych miejscach? Po zakończeniu leczenia ortodontycznego musimy przejść do tzw. leczenia retencyjnego, które utrzyma efekty, jakie dał nam aparat. W tym celu stosuje się aparaty retencyjne (inaczej retainery). Są one odmianą aparatów ortodontycznych, ale ich zadaniem jest jedynie umożliwienie szczęce, zębom i dziąsłom przystosowanie się do nowego ustawienia i niedopuszczenie do nawrotu wady zgryzu. Rodzaje aparatów retencyjnych Wyróżniamy dwa rodzaje rodzajów aparatów retencyjnych: retainery stałe, czyli takie, które nosi się bez przerwy aż do zakończenia leczenia retencyjnego. Mają one postać cienkich drucików, które przykleja się do zębów siecznych dolnych i górnych od strony językowej. Stosuje się je najczęściej przy leczeniu wyraźnej diastemy pośrodkowej, po usunięciu jednego z dolnych siekaczy oraz u pacjentów z chorobą przyzębia; retainery ruchome, z których najczęściej stosowane to tzw. szyny retencyjne oraz aparaty płytkowe. Zwykle zaleca się ich noszenie tuż po zdjęciu aparatu ortodontycznego przez całą dobę, a następnie jedynie w nocy oraz 2-3 godziny w ciągu dnia. Jak długo trzeba nosić retainer? Nie można dokładnie określić, jak długo należy nosić aparat retencyjny. Zależy to od wielu czynników, jak długo trwało leczenie ortodontyczne, jak duża była wada zgryzu i w jakim wieku jest pacjent. W niektórych przypadkach lekarz ortodonta zaleca noszenie takiego aparatu przez całe życie. Nie lekceważmy zaleceń lekarza i nie rezygnujmy z noszenia aparatu retencyjnego. Musimy pamiętać, że leczenie ortodontyczne nigdy nie kończy się wraz ze zdjęciem aparatu. Niektórym zębom trzeba całe życie „pomagać”, by pozostały na właściwych miejscach. Jeśli to zaniedbamy, możemy zaprzepaścić wszystkie efekty, jakie dał nam aparat ortodontyczny.
pRUCVD. uve9a697o4.pages.dev/51uve9a697o4.pages.dev/13uve9a697o4.pages.dev/34uve9a697o4.pages.dev/80uve9a697o4.pages.dev/11uve9a697o4.pages.dev/41uve9a697o4.pages.dev/28uve9a697o4.pages.dev/65
jak powinny wyglądać zęby po zdjęciu aparatu